Μοντέλα σταλακτήρων που κατασκευάζονται σήμερα.

Το νερό αναγκασμένο να κάνει μεγάλη διαδρομή είτε μέσα σε ελικοειδείς ή λαβυρινθώδεις αυλακώσεις είτε μέσα σε σωληνίσκους (γνωστοί ως σωλήνες τύπου σπαγγέτι) με ανάλογο μήκος χάνει την πίεσή του και εκρέει με τη μορφή σταγόνων. Η προο­δευτική μείωση της πιέσεως επιτρέπει μεγαλύτερα διαμετρήματα των αυλακώ­σεων ή των σωληνίσκων και κατά συνέπεια μείωση των κινδύνων εμφράξεως από στερεά σώματα.


Η δυνατότητα δε αυξομειώσεως του μήκους της διαδρομής επιτρέπει τη ρύθμι­ση της πιέσεως λειτουργίας και τη ρύθμιση της παροχής του σταλακτήρα.

Ως παράδειγμα συγκρίσεως των δύο μηχανισμών αναφέρεται ότι μία στενή ο­πή διαμέτρου 1 mm δίνει, υπό πίεση 1 atm, παροχή ίση με 25 //h, ενώ ένας αγω­γός με την ίδια διάμετρο και με μήκος 1 m, δίνει, με την ίδια πίεση, παροχή ίση με 5 //h.

Από το παράδειγμα αυτό φαίνεται καθαρά ότι αυξομειώνοντας το μήκος του σωληνίσκου μπορούμε να ρυθμίσομε την παροχή σε όποια τιμή θέλομε μεταξύ 5 και 25 //h.

Για όλους τους τύπους σταλακτήρων θα μπορούσε να πει κανείς ότι η πίεση λει­τουργίας τους κυμαίνεται συνήθως από 1 ως 1,5 atm και η παροχή τους από 2 ως 10 //h. 0 ηριθμός και οι αποστάσεις μεταξύ τους επάνω στη γραμμή αρδεύσεως μεταβάλλονται ανάλογα με το είδος των φυτών και τις αποστάσεις φυτεύσεώς τους.

Οι σταλακτήρες οποιουδήποτε τύπου και αν είναι, πρέπει να παρουσιάζουν τα εξής χαρακτηριστικά:

— Να εξασφαλίζουν σταθερή και ομοιόμορφη παροχή για δεδομένη πίεση.

— Να μην εμφράζονται εύκολα από στερεά σώματα ή χημικά κατάλοιπα που περιέχβνται συνήθως στο νερό.

— Να έχουν χαμηλό κόστος.

— Να τοποθετούνται εύκολα στις γραμμές αρδεύσεως.

— Να επιτρέπουν την εύκολη προετοιμασία των γραμμών αρδεύσεως για μετα­φορά τους σε άλλη θέση, αν χρειασθεί.

Η διάταξη των σταλακτήρων ακολουθεί κατά κανόνα τη διάταξη των γραμμών αρδεύσεως (σχ. 2.3ιε) επάνω ατις οποίες τοποθετούνται. Βέβαια μία απόκλιση από τη διάταξη των γραμμών αρδεύσεως είναι δυνατή με τη χρησιμοποίηση σταλακτή­ρων μεγάλης διαδρομής, με μορφή σωληνίσκου (σπαγγέτι). Στόχος πάντως κάθε διατάξεως είναι η κατά το δυνατόν ομοιόμορφη διαβροχή του εδάφους στο βάθος του κυρίου ριζοστρώματος των φυτών.

Αντλητικό συγκρότημα.

Η πίεση λειτουργίας του συστήματος που περιγράψαμε παραπάνω» μπορεί να εξασφαλίζεται ή από μία δεξαμενή η οποία πρέπει να βρίσκεται σε αρκετό ϋψος ώ­στε να καλύπτεται ολόκληρο το αγρόκτημα από πλευράς απαιτούμενης πιέσεως ή συνηθέστερα από μία αντλία, μια και στις περισσότερες περιπτώσεις το νερό αν­τλείται από πηγή νερού (πηγάδι, γεώτρηση, λίμνη, ποτάμι κ.ά.) και στη συνέχεια μέσω της κεφαλής διοχετεύεται στον αγρό με την ανάλογη πίεση.

Ανθεκτικότητα των εντόμων στα εντομοκτόνα

Πώς να αντιμετωπίσετε τη ματόψειρα στη μηλιά


Agronews|

Επίσης γνωστή και ως βαμβακάδα (Eriosoma lanigerum) η ματόψειρα είναι ένα έντομο που ζει στα δένδρα της μηλιάς και δύναται να της δημιουργήσει μεγάλη ζημιά όταν αυξηθούν κατά πολύ οι πληθυσμοί του.







Πέρα από το γεγονός πως μπορεί να επιφέρει μέχρι και μαρασμό σε ένα τμήμα ή και σε ολόκληρη τη μηλιά, δύο ακόμη χαρακτηριστικά του είναι η αντοχή του στο κρύο και ο υψηλός ρυθμός αναπαραγωγής του.



Η εμφάνισή του προλαμβάνεται με το κλάδεμα, την προστασία των πληγών και τον ψεκασμό με κατάλληλα σκευάσματα.



Σκευάσματα
Κάποια από τα κατάλληλα σκευάσματα είναι τα: ● Swift 48EC της Dupont, ● Dursban 750 WG και ● Reldan 225 EC της Elanco και ● Pyrinex 25 CS της Άλφα Γεωργικά Εφόδια.

● ΜΟRRIGAN 48 EC, ● SUMMER OIL της Ύψιλον.



Εφαρμογή
Το ψεκαστικό υγρό (περίπου 100-200 λίτρα/στρέμμα) εφαρμόζεται στο φύλλωμα και το έδαφος αφού πρώτα ετοιμαστεί σε δοχείο όπου αναδεύεται καλά με νερό.




Επιμέλεια: Βαρδαλαχάκη Γιάννα

ΜΗΛΙΑ
ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ - ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ
Κανονικές και Spur (στη θέση που εκπτύσσεται βλαστός άνω των 10 cm στις
κανονικές ποικιλίες, οι spur δημιουργούν μία αιχμή μήκους ελάχιστων εκατοστών).
Έτσι οι spur ποικιλίες έχουν πολύ μικρότερη βλάστηση, γίνονται πιο μικρά δέντρα,
ολόκληρη η κόμη φωτίζεται ικανοποιητικά και υπάρχουν πολύ περισσότερες
φωτιζόμενες ‘δυνατές’ αιχμές όπου θα παραχθούν άνθη κάθε έτος χωρίς να
σπαταλιέται ενέργεια για παραγωγή βλαστών. Φυσικά τα μικρότερα δέντρα
σημαίνουν και περισσότερα στο στρέμμα και επομένως μεγάλο κόστος εγκατάστασης
αλλά από ενωρίς μεγάλη παραγωγή ανά στρέμμα. Κινδυνεύουν από υπερβολική
καρποφορία που θα καταλήξει σε ελάχιστη βλάστηση και πολλούς καρπούς
εκτεθειμένους στον ήλιο και με ηλιόκαυμα.
Από τις κλασικές ποικιλίες σήμερα προτιμώνται στην Ελλάδα: Κίτρινες χωρίς
ευαισθησία στη σκουριά, Κόκκινες της οικογένειας ποικιλιών Red Delicious με πιο
κόκκινο χρώμα και πιο μακρύ σχήμα, βασικά Spur κλώνοι όπως οι Red Chief,
Scarlet, Red Cap, Sandidge (προσοχή: spur κλώνοι υπάρχουν εμπορικά μόνο στα Red
Delicious!). Επίσης πολύ συχνά φυτεύονται στην Ελλάδα και τον κόσμο διάφορες
μερικά μόνο κόκκινες ποικιλίες (ονομάζονται δίχρωμες): Jonagold (-red) (προσοχή
είναι τριπλοειδής ποικιλία, θέλει δύο επικονιαστές), Braeburn (μόνο Β. Ευρώπη),
Gala, Fuji, που συχνά είναι πιο πρώιμες ή πιο όψιμες από την Golden. Τοπική
ποικιλία τα Πιλαφά στην Τρίπολη (ωρίμανση αρχές Νοεμβρίου) και τα φιρίκια στοΠήλιο (ωρίμανση αρχές Οκτωβρίου). Νέες ποικιλίες με υψηλή ποιότητα καρπού που
ανήκουν σε κλειστά κλαμπ (δεν επιτρέπεται να καλλιεργηθούν στην Ελλάδα): Pink
Lady, Rubens, Pinova, Kanzi. Ανθεκτικές στο φουζικλάδιο: Florina, Modi, Prima,
Sundowner. Οι τελευταίες χρησιμοποιούνται για υγρές περιοχές και βιολογική
καλλιέργεια, διαθέτουν αρκετό έως καθόλου κόκκινο επίχρωμα αλλά είναι πιο
υπόξινες από τις γνωστές σε εμάς ποικιλίες. Παρήχθη στην Αυστραλία γενετικά
τροποποιημένη ποικιλία μήλων ονόματι Arctic, με τροποποίηση του RNA του
ενζύμου πολυφαινολοξειδάση, που είναι υπεύθυνο για την καστάνωση των ιστών του
μήλου μετά από μωλωπισμό ή τεμαχισμό (μειώνει την καστάνωση της σάρκας).
Υποκείμενα: χρησιμοποιούνται Νάνα: Μ9 (ικανοποιητικό για επαναφυτεύσεις), Μ26
(από πολλούς θεωρείται πιο κατάλληλο από το Μ9 για την Ελλάδα), Payam 1, Payam
2, Ημινάνα: ΜΜ106 (ευαίσθητο στη φυτόφθορα και στις επαναφυτεύσεις), ΜΜ111
(σχετικά ζωηρό, ανθεκτικό σε περιορισμένη άρδευση και χαμηλή γονιμότητα
εδάφους αλλά μικρή παραγωγικότητα, στο εξωτερικό χρησιμοποιείται με ενδιάμεσο
εμβολιασμό το Μ9 για μεγαλύτερη παραγωγή και μικρό δέντρο), Ζωηρά: σπορόφυτο
φιρικιάς (θα χρησιμοποιηθεί σήμερα μόνο σε μηλεώνες με μέτρια πυκνότητα
φύτευσης, σε χαμηλής γονιμότητας εδάφη, με περιορισμένη δυνατότητα άρδευσης
και μόνο με spur ποικιλίες). Οι spur ποικιλίες εμβολιάζονται συνήθως σε ημινάνα ή
ζωηρά υποκείμενα. Βέβαια όταν μιλάμε για υπέρπυκνες φυτεύσεις (< 1 μέτρο επί της
γραμμής δέντρο από δέντρο, τότε φυτεύουμε μόνο spur ποικιλία πάνω σε νάνο
υποκείμενο και τα φυτά με ανεπτυγμένους πλάγιους, όπως περιγράφεται αμέσως πιο
κάτω.
Πρόσφατα είναι διαθέσιμα εμβολιασμένα φυτά με αναπτυγμένους πλάγιους
οριζόντιους βραχίονες της ποικιλίας. Σε αυτά το εμβόλιο έχει συνήθως αναπτυχθεί
για δύο έτη. Τη δεύτερη χρονιά την άνοιξη ψεκάζεται 2-4 φορές κάθε δεκαήμερο
0,02-0,04% βενζυλαδενίνη (κυτοκινίνη) που προκαλεί την έκπτυξη πλάγιων
οριζόντιων βλαστών. Αυτά τα φυτά είναι έτοιμα για παραγωγή καρπών από την
πρώτη χρονιά φύτευσης.
Τέλος, στην Ευρώπη δημιουργούνται πρόσφατα τα φυτά Bi-Baum, που
εμβολιάζονται δύο φορές με την ποικιλία στο ίδιο ύψος υποκειμένου αλλά
αντιδιαμετρικά και έχουμε ανάπτυξη δύο βλαστών εμβολίου. Έτσι τα δέντρα
φυτεύονται πιο αραιά και οι δύο βραχίονες αναπτύσσονται παράλληλα με τη σειρά
των δέντρων (δημιουργούμε βασικά 2 κεντρικούς άξονες ανά δέντρο).
ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΦΥΤΕΥΣΗΣ
Ελλάδα
Σε σπορόφυτο, διαμόρφωση κύπελλο, 8-10 m πάνω στη γραμμή, 8-10 m μεταξύ των
γραμμών, 10-14 δέντρα το στρέμμα, δεν εγκαθίστανται πουθενά πια τέτοιοι
μηλεώνες.
Σε ΜΜ106/spur ποικιλία, διαμόρφωση παλμέτα ή άτρακτος, 1,5 m πάνω στη γραμμή,
3-3,5 m μεταξύ των γραμμών, 190 δέντρα το στρέμμα
Σε ΜΜ106/κανονική ποικιλία, διαμόρφωση παλμέτα, 2-2,5 m πάνω στη γραμμή, 3,5
m μεταξύ των γραμμών, <120 δέντρα το στρέμμα
Σήμερα οι πιο σύγχρονοι μηλεώνες φυτεύονται σε Μ26 ή Μ9/κανονική ποικιλία,
διαμόρφωση άτρακτος, <1,5 m πάνω στη γραμμή, 3 m μεταξύ των γραμμών, >220
δέντρα το στρέμμα.
Ευρώπη
Κύρια σε Μ9 (λιγότερο Μ26) /κανονική ποικιλία, διαμόρφωση spindle bush ή
άτρακτος ή Υψιλον, 1,25 m πάνω στη γραμμή, 3-3,5 m μεταξύ των γραμμών, 260
δέντρα το στρέμμα. Σε Μ9/spur ποικιλία και ≤1 m πάνω στη γραμμή, περίπου 300
δέντρα το στρέμμα.
24
Η.Π.Α.
Σε Μ26 ή Μ9/κανονική ποικιλία, διαμόρφωση HYTEC ή άτρακτος ή Υψιλον, 1,2-1,5
m πάνω στη γραμμή, 3-3,5 m μεταξύ των γραμμών, 200-250 δέντρα το στρέμμα.
ΕΠΑΝΑΦΎΤΕΥΣΗ ΜΗΛΕΏΝΩΝ
Όταν επαναφυτεύουμε ένα μηλεώνα, τα νεαρά δέντρα αναπτύσσονται πολύ αργά και
είναι γενικά ασθενικά. Αυτό οφείλεται στο σύνδρομο της επαναφύτευσης ενός
μηλεώνα και οφείλεται σε διάφορα αίτια, κύρια όμως ασθένειες και νηματώδεις και
δευτερευόντως τοξίνες και ελλείψεις θρεπτικών στοιχείων. Δεν υπάρχουν ανθεκτικά
υποκείμενα πλην του Μ9 που θεωρείται γενικά ανεκτικό, και δεν εφαρμόζεται πια
διεθνώς απολύμανση του εδάφους. Μέτρια έως καλή αντιμετώπιση του προβλήματος
γίνεται με καλλιέργεια για 1-2 περιόδους σιτηρών ή, καλύτερα, σταυρανθών, με την
προσθήκη εδαφοβελτιωτικών κατά τη φύτευση των δέντρων, το άνοιγμα των οπών
φύτευσης μήνες πριν τη φύτευση και με το να βρίσκονται οι οπές φύτευσης μεταξύ
των γραμμών της προηγούμενης φυτείας (δηλαδή στους διαδρόμους), αν είναι
δυνατόν. Φυσικά το καλύτερο είναι να χρησιμοποιηθεί το υποκείμενο Μ9 και να
ζητηθεί από το Μπενάκειο Φυτοπαθολ. Ινστιτούτο ειδικό σκεύασμα που δίνει μερικό
έλεγχο από τη φυτόφθορα και στο οποίο εμβαπτίζουμε τις ρίζες των δενδρυλλίων
πριν τη φύτευση.

Η εδαφοκάλυψη (mulching) αποτελεί επίσης ένα τρόπο αντιμετώπισης των

ζιζανίων κοντά στους κορμούς ή πάνω στη γραμμή. Σαν υλικό εδαφοκάλυψης μπορεί

να χρησιμοποιηθεί πλαστικό φύλλο (μαύρο ή ανακλαστικό) ή οργανικά υλικά.

Δυστυχώς όμως και τα δύο είναι πολύ ακριβά και έχουν μειονεκτήματα ή ιδιαίτερες

απαιτήσεις. Χρησιμοποιείται στην καλλιέργεια της φράουλας για αντιμετώπιση των

ζιζανίων και προστασία των καρπών. Το ανακλαστικό πλαστικό κάτω από την κόμη

των δέντρων μελετάται για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας χρήσης του

αρδευτικού νερού και τη βελτίωση της ποιότητας των καρπών στην κατώτερη κόμη,

που συνήθως λόγω σκίασης, είναι κατώτερης ποιότητας. Το ανακλαστικό πλαστικό

χρησιμοποιείται ευρύτερα στον κόσμο σαν εδαφοκάλυψη μεταξύ των γραμμών έως

και τη συγκομιδή των καρπών για βελτίωση της ποιότητας των καρπών της

κατώτερης κόμης.

Εμφάνιση Μεγάλης Εικόνας	ΜΗΛΟ ΦΟΥΤΖΙ ΖΕΝ ΑΖΤΕΚ (FUJI ZEN AZTEC)- (Malus domestica) (Κωδικός:03.15.110)
	Τιμή: Για τιμή καλέστε στο 22530 29270
	Ρωτήστε μας για αυτό το προϊόν

ΜΗΛΟ ΦΟΥΤΖΙ ΖΕΝ ΑΖΤΕΚ Καταγωγή: Από το Aumori της Ιαπωνίας, τυχαία μετάλλαξη σε οπωρώνα Fuji. Συμπεριφορά δένδρου: Ζωηρή ποικιλία με μεγάλα σταχτοπράσινα φύλλα και φακίδια στο φλοιό των κλάδων. Πλαγιοκλαδεί και καρποφορεί ιδιαίτερα σε λεπτοκλάδια και λαμβούρδες. Επικονοιαστές: Granny Smith, Red Delicious, Golden, Gala. Καρπός: Μεγάλου μεγέθους. Το κόκκινο χρώμα εμφανίζεται με ριγωτή διάταξη επάνω στο φλοιό. Η σάρκα του είναι ιδιαίτερα τραγανή, με γλυκιά γεύση και πλούσιο χυμό. Συγκομιδή: Ωριμάζει το πρώτο 10ήμερο του Οκτωβρίου. Χαρακτηριστικό της είναι ότι μέχρι της 15 Σεπτεμβρίου ο φλοιός του καρπού είναι ακόμα πράσινος ενώ στην συνέχεια αναλόγως την περιοχή που καλλιεργείται αποκτά κόκκινο χρώμα. Άλλα χαρακτηριστικά: Ποικιλία μερικής αντοχής στο φουζικλάδιο. Οι καρποί εμφανίζουν πολύ καλή συντηρησιμότητα, δίχως να αλλοιωθούν τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά τους. Το κόκκινο χρώμα επιτυγχάνεται καλύτερα σε περιοχές όπου 15 μέρες πριν την συγκομιδή υπάρχει διαφορά θερμοκρασίας μέρας - νύχτας 12-14οC. Όσο πιο μεγάλη είναι η εναλλαγή θερμοκρασίας τόσο πιο έντονο και φωτεινό χρωματισμό αποκτούν οι καρποί. Ενδεικτική λίπανση κατά τα πρώτα έτη της εγκατάστασης των δένδρων Κατά την εγκατάσταση του οπωρώνα: Κατά τη φύτευση των δένδρων συνήθως δεν χρησιμοποιούνται αζωτούχα λιπάσματα ειδικά όταν έχει προστεθεί στο έδαφος οργανική ουσία υπό μορφή χωνεμένης κοπριάς Όσον αφορά το φώσφορο και το κάλιο, συνήθως όταν υπάρχει ανεπάρκεια γίνεται ενσωμάτωση στο έδαφος και ειδικά για το φώσφορο σε βάθος τουλάχιστον 25 εκ. λίγο πριν τη φύτευση. Η ποσότητα αυτών των στοιχείων που θα χρησιμοποιηθεί εξαρτάται από τα στοιχεία της ανάλυσης του εδάφους. Ενδεικτικά η ενσωμάτωση στο έδαφος 25-40 μονάδων Ρ/στρ. πριν από τη φύτευση των δενδρυλλίων, αντιμετωπίζει το πρόβλημα του φωσφόρου για αρκετά χρόνια. Δένδρα μέχρι το 5ο έτος (μέχρι την έναρξη της καρποφορίας): Κατά μέσο όρο η ποσότητα του αζώτου που θα δεχθεί κάθε δένδρο στα διάφορα έτη είναι περίπου: α) 2,4 kg./στρ. το 1ο έτος, β) 2,4 kg./στρ. το 2ο έτος, γ) 4,8 kg./στρ. το 3ο έτος, δ) 7,2 kg./στρ. το 4ο έτος και ε) 9,8 kg./στρ. το 5ο έτος. Όσον αφορά το κάλιο, ανάλογα με την ηλικία των δένδρων μπορούν να χορηγηθούν 3,0 κιλά καλίου/στρ. για δένδρα ηλικίας 2 ετών και να φτάσουν τα 12 κιλά καλίου/στρ. για δένδρα 5 ετών. Στις περισσότερες περιπτώσεις η εφαρμογή των λιπασμάτων αυτή την περίοδο της ζωής των δένδρων (μη παραγωγικά χρόνια) γίνεται στα τέλη χειμώνα με αρχές της άνοιξης. Ενδεικτική λίπανση σε παραγωγικά δένδρα Χρόνος Εφαρμογής: Οι φωσφοροκαλιούχες λιπάνσεις γίνονται συνήθως Νοέμβριο – Δεκέμβριο. Όσον αφορά το άζωτο μπορεί να χορηγηθεί από τα μέσα Φεβρουαρίου (ως αμμωνιακή μορφή) ή τέλος Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου (ως νιτρική μορφή) ή και κατά την καρπόδεση εφόσον απαιτηθεί. Τελευταία πιστεύεται ότι για την εξασφάλιση αζώτου στα άνθη, κατά τρόπο ασφαλή, ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος είναι η χορήγησή του με διαφυλλικό ψεκασμό (υπό μορφή ουρίας) κατά το φθινόπωρο, 3-4 εβδομάδες πριν από την έναρξη πτώσης των φύλλων. Τρόπος Εφαρμογής: Όταν η αντιμετώπιση των ζιζανίων γίνεται με καλλιέργεια του εδάφους (άροση – φρεζάρισμα) ταυτόχρονα μπορεί να γίνει και η ενσωμάτωση των λιπασμάτων. Συνήθως η διασπορά των λιπασμάτων γίνεται κάτω από την κόμη των δένδρων. Τα φωσφορο- καλιούχα λιπάσματα μπορούν να ενσωματωθούν και σε αυλάκια (βάθους 20-25 εκ.) που ανοίγονται στις δύο πλευρές της κόμης των δένδρων και τα οποία εφάπτονται στο περίγραμμα της κόμης. Σε αρδευόμενους οπωρώνες υπάρχει δυνατότητα τα λιπάσματα να παρέχονται μαζί με την άρδευση (υδρολίπανση). Τόσο το άζωτο, όσο και ο φώσφορος (τα τελευταία χρόνια με χρήση ειδικών σκευασμάτων) μπορούν να χορηγηθούν και με διαφυλλικούς ψεκασμούς. Σε πυκνές φυτεύσεις συστήνεται ηχορήγηση των λιπασμάτων να γίνεται κατά μήκος της γραμμής φύτευσης και όχι πολύ μακριά από τον κορμό. Συνιστώμενες ποσότητες Ν: Συνήθως εφαρμόζεται με 15-20 kg N/στρέμμα συνολικά για όλη την καλλιεργητική περίοδο, ανάλογα με την ηλικία του δένδρου και την αναμενόμενη παραγωγή.. Το μεγαλύτερο μέρος της συνολικής ποσότητας παρέχεται τέλη χειμώνα με αρχές άνοιξης. Η μηλιά χρειάζεται προσοχή στις υπερβολικές αζωτολιπάνσεις γιατί αποβαίνουν σε βάρος του χρωμα-τισμού, της αντοχής της σάρκας, της συντηρησιμότητας των καρπών, ευνοούν την εκδήλωση της πικρής κηλίδωσης (Bitter pit) και επιπλέον είναι μία από τις κυριότερες αιτίες των μεγάλων καρποπτώσεων που εκδηλώνονται πριν από τη συγκομιδή, ιδίως στις κόκκινες ποικιλίες της ομάδας Delicious. Επίσης, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή η χρήση νιτρικού αζώτου μετά την άνθηση, ιδίως σε καρπούς που πρόκειται να συντηρηθούν σε ψυκτικούς θαλάμους. Πριν την άνθηση θα πρέπει να αποφεύγεται η χρήση θειικής αμμωνίας σε βαριά, υγρά εδάφη και σε βροχερές χρονιές. Επισημαίνεται ότι ο τύπος του λιπάσματος που θα χρησιμοποιηθεί εξαρτάται από το pH του εδάφους (π.χ. θειική αμμωνία σε αλκαλικά εδάφη και ασβεστούχος νιτρική αμμωνία σε όξινα εδάφη), την ηλικία (δένδρα νεαρής ηλικίας ή γερασμένα δένδρα χρειάζονται περισσότερο τη νιτρική μορφή), καθώς και από την κατάσταση της βλάστησης (η αμμωνιακή μορφή ευνοεί περισσότερο την καρποφορία και η νιτρική τη βλάστηση). Στους διαφυλλικούς ψεκασμούς του φθινοπώρου συνιστάται η συγκέντρωση του ψεκαστικού διαλύματος σε ουρία να είναι 1% και όχι μεγαλύτερη.Στην περίπτωση που το άζωτο παρέχεται με το σύστημα άρδευσης τότε χρησιμοποιούνται συνολικά οι μισές ποσότητες. Συνιστώμενες ποσότητες Ρ: Στις περισσότερες περιπτώσεις χορηγείται σχετικά σπάνια, ανάλογα πάντα και με τα αποθέματα του εδάφους. Μια μονάδα φωσφόρουανά δένδρο θεωρείται ικανοποιητική για τουλάχιστον τρία χρόνια. Σημαντικό στοιχείο στην προσθήκη του φωσφόρου στο έδαφος αποτελεί η βαθιά ενσωμάτωσή του στο έδαφος (τουλάχιστον 25 εκ.). Συνιστώμενες ποσότητες Κ: Οι ευεργετικές επιδράσεις του καλίου λαμβάνουν χώρα όταν οι σχέσεις με τα στοιχεία Ν, Ca και Mg είναι μέσα σε ορισμένα όρια. Έτσι, η σχέση Ν/Κ στα φύλλα πρέπει να είναι πολύ κοντά στο 1,25, ενώ η αντίστοιχη Κ+Mg/Ca στους καρπούς πρέπει να βρίσκεται γύρω στο 20 και πάντως όχι μεγαλύτερη από 25. Η τελευταία αυτή σχέση είναι καθοριστική για την εκδήλωση στα μήλα της φυσιολογικής ανωμαλίας «πικρή κηλίδωση». Επειδή το κάλιο συνήθως δεν χορηγείται κάθε έτος, έχει διαπιστωθεί ότι κατά το χρόνο χορήγησής του και μάλιστα με μεγάλες ποσότητες είναι δυνατόν να προκληθεί έλλειψη ασβεστίου στους καρπούς και εμφάνιση πικρής κηλίδωσης. Όταν χρησιμοποιείται το νιτρικό κάλιο για τη λίπανση της μηλιάς τότε η ποσότητα που χορηγείται δεν πρέπει να ξεπερνά τη μία μονάδα ανά δένδρο. Μία μονάδα θειικού καλίου είναι συνήθως αρκετή σε ελαφρά αμμώδη εδάφη, αντίθετα σε βαριά εδάφη μπορεί να χρειαστεί υπερδιπλάσιαποσότητα. Συνήθως η χρήση του θειικού καλίου είναι προτιμότερη σε ελαφρά αμμώδη εδάφη και του νιτρικού καλίου στα βαριά. Εκτός από εδάφους, χορήγηση καλίου μπορεί να γίνει και με διαφυλλικούς ψεκασμούς νιτρικού καλίου, κρυσταλλικής μορφής και συγκέντρωσης 0,5-0,6%. Άλλα στοιχεία: Το ασβέστιο έχει μεγάλη σημασία στην ποιότητα και τη συντηρησιμότητα των καρπών. Αντιμετώπιση της έλλειψής του γίνεται με ψεκασμούς των δένδρων με σκευάσματα ασβεστίου, όπως το χλωριούχο και το νιτρικό ασβέστιο. Οι ψεκασμοί γίνονται, είτε νωρίς την άνοιξη με την πτώση των πετάλων, είτε αργά το καλοκαίρι σε συνδυασμό με εντομοκτόνα για τη σύγχρονη καταπολέμηση της καρπόκαψας. Για τους ψεκασμούς οι συγκεντρώσεις είναι για το χλωριούχο ασβέστιο 0,5-0,6% το καλοκαίρι και 0,3-0,4% την άνοιξη, ενώ για το νιτρικό ασβέστιο 0,8 % για το καλοκαίρι και 0,5% για την άνοιξη. Οι εμβαπτίσεις των καρπών σε πυκνά διαλύματα, κατά προτίμηση χλωριούχου ασβεστίου, είναι αποτελεσματικές, τόσο για τις επιφανειακές φυσιολογικές ανωμαλίες, όσο και κυρίως για τις ανωμαλίες της σάρκας του καρπού, στις οποίες οι ψεκασμοί έχουν περιορισμένη επίδραση. Η πλέον ενδεδειγμένη συγκέντρωση για εμβαπτίσεις είναι 4% χλωριούχου ασβεστίου. Χρήση ασβεστίου στο έδαφος γίνεται όταν υπάρχει μεγάλη έλλειψη ή όταν η τιμή του pH στο έδαφος είναι μικρότερη από 5,5. Πολύ συχνή είναι η εμφάνιση τροφοπενίας ψευδαργύρου η οποία διορθώνεται με διαφυλλικό ψεκασμό στο τέλος του χειμώνα, πριν αρχίσει η γρήγορη διόγκωση των οφθαλμών με θειικό ψευδάργυρο. Ο ψεκασμός αυτός δεν πρέπει να γίνεται σε φρεσκοκλαδεμένα δένδρα (να έχουν περάσει τουλάχιστον 15 ημέρες) και να απέχει από ψεκασμούς με λάδια κατά ένα μήνα πριν ή μετά Η μηλιά αντιδρά πολύ θετικά στον οργανικό (χηλικό) ψευδάργυρο, ο οποίος εφαρμόζεται με διαφυλλικό ψεκασμό την άνοιξη. http://agrotikistegi.gr/products-mainmenu-64?page=shop.product_details&flypage=flypage.tpl&product_id=1755&category_id=306