Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Αντιμετώπιση Ζιζανίων στην Ελιά




Η ελιά μπορεί να επιβιώσει σε χαμηλής γονιμότητας εδάφη και με ελάχιστη υγρασία. Δυστυχώς όμως, πολλά είδη ζιζανίων είναι προσαρμοσμένα στις ίδιες συνθήκες και αναπτύσσονται γρηγορότερα από τα ελαιόδενδρα, αφαιρώντας από το έδαφος το νερό και τα θρεπτικά στοιχεία.

Τα ζιζάνια, ειδικά τα πολυετή είδη, έχουν σχεδόν τον ίδιο ρυθμό ανάπτυξης με τις ελιές. Εντούτοις, η προσαρμοστικότητα και η μεγαλύτερη αποδοτικότητά τους, εξασφαλίζουν γρηγορότερη και μεγαλύτερη ανάπτυξη από αυτήν της ελιάς. Για το λόγο αυτό, η αντιμετώπιση των ζιζανίων πρέπει να γίνεται τέσσερις έως έξι εβδομάδες πριν την έναρξη της εαρινής βλάστησης των δένδρων.

Δραστική Ουσία
Παρατηρήσεις
Προφυτρωτικά


Simazine
Diuron



Εφαρμογή σε 3-4 έτη μετά τη φύτευση των δέντρων

Oxyfluorfen
EPTC



Συνιστάται και για νεότερα δένδρα
Chlorthal dimethyl Σε φυτώρια ελιάς
Μεταφυτρωτικά


Paraquat
Diquat
Paraquat και diquat



Ζιζανιοκτόνα επαφής
Glufosinate ammonium Έχει μικρή διασυστηματική δράση

Glyphosate
Glyphosate trimensium
Aminotriazole (amitrole)



Διασυστηματικά ζιζανιοκτόνα
Μείγματα προ – και μετά- φυτρωτικών


Simazine και paraquat
Simazine και aminotriazole
Diuron και amonotriazole
Terbuthylazine και glyphosate





Δραστικά σε φυτρωμένα ζιζάνια


Κυριότερα ζιζανιοκτόνα που συνιστώνται για την ελιά

Η απόφαση για τη διαχείριση των ζιζανίων επηρεάζεται σημαντικά από τη θέση, τις κλιματολογικές συνθήκες, το έδαφος, τις πρακτικές άρδευσης, την τοπογραφία, και τις προτιμήσεις των καλλιεργητών. Τα ζιζάνια ελέγχονται συνήθως είτε χημικά είτε μηχανικά. Η περιοχή μεταξύ των σειρών των δέντρων μπορεί επίσης να αντιμετωπιστεί χημικά ή μηχανικά με κόψιμο των ζιζανίων ή να οργωθεί. Εναλλακτικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί φυσική εδαφοκάλυψη με φυτικά υπολείμματα, άρδευση κάτω από την επιφάνεια και φλόγιστρα. Συνήθως, συνδυάζονται περισσότερες από μία τεχνικές διαχείρισης των ζιζανίων στον ελαιώνα.

Αντιμετώπιση ζιζανίων σε νέους ελαιώνες

Τα δένδρα είναι πιο ευαίσθητα στον ανταγωνισμό ζιζανίων κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων ανάπτυξης, όπου το βάθος των ριζών είναι περιορισμένο. Οι ελαιώνες με ζιζάνια απαιτούν περισσότερα χρόνια μέχρι να γίνουν οικονομικά παραγωγικοί από τους ελαιώνες χωρίς ζιζάνια.

Ανεξάρτητα από τη μέθοδο που χρησιμοποιείται για τον έλεγχο των ζιζανίων, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί για να μην τραυματιστούν τα δένδρα ή οι ρίζες με χημικές ουσίες ή καλλιεργητικές μεθόδους. Καθώς αναπτύσσονται τα δένδρα, ο ανταγωνισμός από τα ζιζάνια ελαττώνεται, γιατί η σκιά από το φύλλωμα των δένδρων μειώνει την ανάπτυξη των ζιζανίων. Μερικοί από τους πιο κοινούς τρόπους ελέγχου των ζιζανίων στους νέους ελαιώνες είναι οι ακόλουθοι:

Καλλιέργεια.

Μερικοί καλλιεργητές προτιμούν να αντιμετωπίζουν τα ζιζάνια χωρίς ζιζανιοκτόνα για το πρώτο ή δεύτερο έτος μετά τη φύτευση. Αυτό απαιτεί συνήθως σκάλισμα γύρω από τα δένδρα αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού, καθώς επίσης και άροση μεταξύ των σειρών των δένδρων.

Η διαδικασία γίνεται καλύτερα όταν τα ζιζάνια βρίσκονται ακόμα στο στάδιο των σποροφύτων, αλλά δυσκολεύει όταν τα ζιζάνια είναι μεγάλα. Μικρά χειροκίνητα καλλιεργητικά εργαλεία χρησιμοποιούνται με ιδιαίτερη προσοχή κοντά στο δένδρο για να ελαχιστοποιήσουν τον τραυματισμό του κορμού, ιδιαίτερα όταν τα δένδρα είναι νεαρά. Τα μηχανικά μέσα που χρησιμοποιούνται στις σειρές των δένδρων περιλαμβάνουν χορτοκοπτικά μηχανήματα, σβάρνες, δισκοσβάρνες, καλλιεργητές, φρέζες. Οι φρέζες είναι περισσότερο αποτελεσματικές όταν χρησιμοποιούνται σε χαλαρό και όχι πετρώδες έδαφος.

Χειροκίνητα χορτοκοπτικά μηχανήματα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν, αλλά χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να μην προκληθούν τραυματισμοί στον κορμό. Ο μηχανικός έλεγχος των ζιζανίων θα πρέπει να επαναληφθεί πολλές φορές κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, ιδιαίτερα όταν τα ζιζάνια είναι ακόμη νέα. Η κατεργασία του εδάφους θα πρέπει να είναι επιφανειακή για να μην πληγωθούν οι επιφανειακές ρίζες των νεαρών ελαιόδενδρων. Όταν τα ζιζάνια μεγαλώσουν, είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν, μπορεί να φράξουν τον μηχανολογικό εξοπλισμό και παράγουν σπόρους.

Εδαφοκάλυψη.

Η καλλιέργεια φυτών ανάμεσα από τις γραμμές των ελαιόδενδρων, είναι μία τεχνική που χρησιμοποιείται για να μειώσει τον πληθυσμό των ζιζανίων. Τα είδη που επιλέγονται διαφέρουν από μια περιοχή σε άλλη. Η καλλιέργεια που θα επιλεγεί για φυτοκάλυψη δεν θα πρέπει να είναι ανταγωνιστική με τα νεαρά ελαιόδενδρα. Τα κυριότερα φυτά εδαφοκάλυψης είναι το σιτάρι, η βρώμη, η σίκαλη, το κριθάρι, μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί και ψυχανθές. Η καλλιέργεια ενός χειμερινού σιτηρού ανάμεσα από τις γραμμές των δένδρων θα περιορίσει την ανάπτυξη των ζιζανίων. Για τη διατήρηση της καλλιέργειας εδαφοκάλυψσης, θα πρέπει να φυτά να κόβονται στο σωστό ύψος, ανάλογα με την καλλιέργεια, κατά τη διάρκεια του έτους.

Φυσική εδαφοκάλυψη με φυτικά υπολείμματα (mulches).

Η κάλυψη του εδάφους, ανάμεσα από τις γραμμές των δένδρων, με φυτικά υπολείμματα διαφόρων ειδών (ξερά χόρτα, άχυρο, πριονίδι, κλπ), έχει σαν αποτέλεσμα τον έλεγχο των ζιζανίων, τη συγκράτηση υγρασίας και την αύξηση της θερμοκρασίας του εδάφους. Επιπλέον, τα φυτικά υπολείμματα έχουν σαν θετικό αποτέλεσμα τη σταδιακή χουμοποίησή τους και επομένως τη βελτίωση της δομής του εδάφους. Τα υλικά αυτά θα πρέπει να τοποθετηθούν στο έδαφος όταν δεν υπάρχουν ζιζάνια.

Αποτρέπουν την ανάπτυξη νεαρών ζιζανίων γιατί εμποδίζουν το φώς να φτάσει στην επιφάνεια του εδάφους. Δεν είναι αποτελεσματικά στον έλεγχο πολυετών ζιζανίων, εκτός και εάν εμποδίζουν πλήρως το ηλιακό φώς να φτάσει στην επιφάνεια του εδάφους.

Η εδαφοκάλυψη μπορεί να γίνει επίσης με τεχνητά υλικά όπως μαύρο πλαστικό φύλλο από πολυαιθυλένιο, πολυπροπυλένιο ή πολυστέρα. Τα υλικά αυτά τοποθετούνται γύρω από τα νεαρά δένδρα.

Μειονέκτημα είναι όμως ότι το πλαστικό υλικό σκίζεται και τα υπολείμματα δημιουργούν πηγή ρύπανσης.

Ζιζανιοκτόνα

Ο έλεγχος των ζιζανίων μετά τη φύτευση των δένδρων και πριν την καρποφορία, γίνεται με την εφαρμογή ενός προ-φυτρωτικού ζιζανιοκτόνου, που καλύπτει επιφάνεια τετραγώνου ή κύκλου γύρω από κάθε δένδρο, είτε εφαρμόζεται επί της σειράς των δένδρων. Τα ζιζανιοκτόνα μπορούν επίσης να εφαρμοστούν για να ελέγξουν τα ζιζάνια όταν φυτρώσουν.

Επιλεκτικά ζιζανιοκτόνα είναι διαθέσιμα για τον έλεγχο ετησίων και πολυετών αγρωστωδών ζιζανίων. Το Paraquat μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο ζιζανίων κοντά στα νεαρά ελαιόδενδρα. Το μη επιλεκτικό ζιζανιοκτόνο glyphosate μπορεί να ελέγξει πλατύφυλλα ζιζάνια όταν αυτά έχουν αναπτυχθεί. Πρέπει να χρησιμοποιηθεί μόνο γύρω από δένδρα με ξυλοποιημένους κορμούς και δεν πρέπει σταγόνες του ψεκαστικού υγρού να έρθουν σε επαφή με τα φύλλα των δέντρων.

Αντιμετώπιση ζιζανίων σε παραγωγικούς ελαιώνες

Χρειάζονται 3-4 χρόνια για να περάσει ένας ελαιώνας σε παραγωγικό στάδιο σε κανονικές καλλιεργητικέςσυνθήκες. Τα παραγωγικά δένδρα είναι πιο ανεκτικά σε πολλά ζιζανιοκτόνα από τα νεαρά ελαιόδεντρα, αυξάνοντας έτσι τις διαθέσιμες επιλογές για την αντιμετώπιση ζιζανίων. Γενικά, τα ζιζάνια ελέγχονται μεταξύ των γραμμών των δέντρων με άροση ή κοπή σε συνδυασμό με εφαρμογή ενός ζιζανιοκτόνου γύρω από κάθε δέντρο ή επί της σειράς των δέντρων.

Καλλιέργεια

Η καλλιέργεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε παραγωγικούς ελαιώνες για την αντιμετώπιση των ετήσιων και διετών ζιζανίων, καθώς επίσης και των νεαρών πολυετών ζιζανίων. Η καλλιέργεια καταστρέφει τις ρίζες των δέντρων, μειώνοντας την ικανότητα πρόσληψης θρεπτικών ουσιών, ενώ παράλληλα το δένδρο είναι ευπαθές σε προσβολές από παθογόνα εδάφους. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή όταν εφαρμόζεται αυτή η μέθοδος για τον έλεγχο των ζιζανίων.

Θερμική αντιμετώπιση.

Η μέθοδος αυτή περιλαμβάνει καύση με φλόγα ή με υπέρυθρη (θερμική ακτινοβολία) και χρησιμοποιείται για τον έλεγχο των νεαρών ζιζανίων στους παραγωγικούς ελαιώνες.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί μία (μονή) φλόγα που κατευθύνεται στη βάση του δένδρου, ή φλογοβόλο μηχάνημα, με πολλές φλόγες, για να καούν τα ζιζάνια μεταξύ των σειρών των δένδρων. Η μέθοδος αυτή δεν συνιστάται για τα νεαρά δένδρα, επειδή μπορεί να βλάψει το λεπτό, πράσινο φλοιό του κορμού. Τα ετήσια πλατύφυλλα ζιζάνια ελέγχονται αποτελεσματικά, ενώ τα αγρωστώδη είναι περισσότερο ανθεκτικά. Η μέθοδος δεν συνιστάται όπου υπάρχει ξερή βλάστηση γύρω από τη βάση του δένδρου, γιατί μπορεί να ξεσπάσει πυρκαγιά.

Εδαφοκάλυψη

Η εδαφοκάλυψη με φυτικά υπολείμματα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο των ζιζανίων, αλλά πρέπει να αναπληρώνεται τακτικά λόγω αποικοδόμησης. Τα φυτικά υπολείμματα που βρίσκονται στο στάδιο της αποικοδόμησης αποτελούν ιδανικό υλικό για την ανάπτυξη ζιζανίων.

Ζιζανιοκτόνα

Προ-φυτρωτικά ζιζανιοκτόνα μπορούν να εφαρμοστούν είτε μόνα τους, είτε σε συνδυασμούς ζιζανιοκτόνων, το φθινόπωρο μετά από τη συγκομιδή (με δύο συνολικά εφαρμογές, φθινόπωρο και άνοιξη), είτε το χειμώνα με ένα μεταφυτρωτικό ζιζανιοκτόνο.

Είναι προτιμότερο να καθυστερηθεί η εφαρμογή του προ-φυτρωτικού ζιζανιοκτόνου το χειμώνα, έως ότου να έχουν βλαστήσει τα περισσότερα ζιζάνια. Κατόπιν, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα μεταφυτρωτικό ζιζανιοκτόνο. Αυτό επιτρέπει μακροχρόνιο έλεγχο των ζιζανίων κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ενώ παράλληλα περιορίζει τον ανταγωνισμό μεταξύ ζιζανίων και δένδρων.

Για μέγιστη ασφάλεια, οι άμεσοι ψεκασμοί ζιζανιοκτόνου γίνονται μόνο στο χώμα ή στο φύλλωμα των ζιζανίων και ποτέ στα φύλλα δέντρων.

http://basilakakis.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου